Accuboor schreef op 6 april 2017 12:00:
[...]
Antony Burgmans kan nu wel definitief achter de geraniums, hier wordt hij bij de enkels afgezaagd door een hoogleraar...
AkzoNobel is een kroonjuweel – triest dat het niet met volle kracht vooruitgaatPresident-commissaris Antony Burgmans van AkzoNobel kan zijn aandeelhouders niet uitleggen wat de beste strategie voor de onderneming is. Concurrent PPG heeft een bod gedaan op de aandelen van AkzoNobel dat de aandeelhouders meer profijt biedt dan AkzoNobel. PPG is een stuk kleiner dan AkzoNobel, maar heeft wel een duidelijke strategie. Daarom pleit Burgmans in De Telegraaf van 1 april voor meer wettelijke beschermingsconstructies.
Het had natuurlijk andersom gemoeten: AkzoNobel had als grootste speler al lang moeten bieden op andere bedrijven. Nu worden de rollen omgedraaid, maar zonder extra protectie denkt Burgmans er niet uit te komen. Komt die er niet, dan wordt Nederland het Drenthe van Europa, zegt hij in volle ernst.
Denkt Burgmans echt dat hij aandeelhouders kan paaien met zulke praatjes? Zijn aandeelhouders zo dom? Of wordt het niet op prijs gesteld dat beleggers zich professioneel gedragen? Ze hadden AkzoNobel best wat meer achter de broek kunnen zitten en waren gewoon te aardig. De vergelijking met Drenthe is trouwens veel te hoog gegrepen. We moeten eerder denken aan Soedan, Moldavië of Op Zuid.
De vergelijking is krenkend voor de Drenten en in professioneel opzicht volstrekt ‘beside the point’. Drenthe telde als achtste provincie in de Opstand tegen Spanje niet mee omdat het te weinig belasting opbracht en daarom geen zetel kreeg in de Staten-Generaal. Vandaar het getal zeven in plaats van acht. Hollandse centenkakkerij dus. En dan ook nog een trap na krijgen? Gebruik liever professioneel jargon en dito analyses, Burgmans. In de politiek hebben we al genoeg populisme.
En zo dom zijn beleggers niet. Die weten heel goed dat AkzoNobel vanouds de grootste moeite heeft zich tijdig aan te passen aan nieuwe economische condities. Trouwens net als Unilever, waar Burgmans ook ooit baas was. Dat drukt de waarde van die aandelen. Pas als er serieuze ondernemers met een frisse strategie in beeld komen, zoals PPG, kunnen aandeelhouders de waarde incasseren waar ze al zo lang zicht en recht op hadden. Akzo en Unilever zijn typische speeltjes van de nomenklatoera die als het moeilijk wordt gunsten vraagt van de overheid.
Het is geen toeval dat AkzoNobel en Unilever tegelijkertijd in beeld zijn bij concurrenten
Tekenend is ook Burgmans’ strategische plan: de chemietak van AkzoNobel moet afgestoten worden. Zeker, dat roepen beleggers al jaren, maar de bestuurders en interne toezichthouders — waarvan Burgmans de belangrijkste is — hielden zich steeds van den domme. Vroeger lag het anders vanwege de aantoonbare synergie, maar die tijd ligt ver achter ons. Moet er eerst een vijandig bod aan te pas komen voordat de top van AkzoNobel aan de slag gaat?
Terugkijken is altijd de reflex geweest van de lagere adel en vooruitkijken is ordinair. Burgmans’ analyse kan door iedere eerstejaars economiestudent zo uit de mouw geschud worden. Het is dus niet PPG’s voorstel dat ‘nergens naar lijkt’, maar Burgmans’ reactie.
Het gaat niet om roofkapitalisten en het heeft niets te maken met onderwaardering van de euro. Vonden de Zweden en de Britten Akzo ook een rover toen die hun nationale krenten uit de pap viste? Nederlanders zijn alleen trots op hun ondernemingen indien ze tot de wereldtop behoren.
De aandeelhouders van AkzoNobel moesten na het vertrek van Hans Wijers lijdzaam toezien hoe de bedrijfstop verzuimde de onderneming op te stoten in de vaart der volkeren. Het voorwerk was al door Wijers gedaan. Dat de chemietak een blok aan het been is, was professionele outsiders al jaren bekend. Dat AkzoNobel veel eerder had moeten bieden op kleinere spelers en niet andersom was ook gesneden koek. Het is geen toeval dat beide ondernemingen, dus zowel AkzoNobel als Unilever, in beeld zijn bij hun concurrenten.
AkzoNobel is zeker een van onze kroonjuwelen en het is triest om te moeten constateren dat deze onderneming niet met volle kracht vooruit gaat. Onze beschermingsconstructies kunnen best een kleine upgrade gebruiken, maar daarin zit niet de snack. Ouderwets Hollands conservatisme en gemakzucht raken de kern van deze saga beter. Drenten begrijpen dat maar al te goed.
Jan van de Poel was hoogleraar accounting en risk management aan Maastricht University en de Universiteit van Amsterdam en financieel directeur van N.V. Koninklijke Sphinx en pensioenfonds ABP.