Beurslegende Peter Lynch zei ooit: 'Er is veel meer geld verloren gegaan door beleggers die zich voorbereiden op correcties of proberen te anticiperen op correcties dan de verliezen tijdens een daadwerkelijke correctie'. Analist Nick Maggiulli van Ritholtz Wealth lijkt het daarmee eens te zijn.
"Dit is het laatste artikel dat je ooit zult moeten lezen over markttiming", schrijft hij op zijn blog 'Of Dollars and Data'. "Het is een gewaagde claim, maar ik ben niet aan het dollen", aldus de analist.
In zijn gedurfde claim ging Maggiulli op zoek om te bewijzen dat de Dollar Cost Averaging (DCA) in het verleden beter presteerde dan de buy the dip-aanpak, zelfs wanneer de koper van de dip de timing precies goed had, wat natuurlijk bijna onmogelijk is.
Elke maand een vast bedrag...
Dollar Cost Averaging (DCA) is een beleggingstactiek waarmee het marktrisico wordt beperkt door het systematisch aankopen van aandelen met eenzelfde bedrag gedurende een lange periode. Bijvoorbeeld: je investeert elke maand automatisch 100 euro in Shell. Deze tactiek zorgt ervoor dat emoties over aankopen worden weggenomen en voorkomt dat beleggers de markt proberen te timen.
...of buy the dip
Maggiulli's onderzoek verloopt als volgt: stel je voor dat je tussen 1920 en 1979 ergens in de geschiedenis bent terechtgekomen en dat je de komende veertig jaar op de Amerikaanse aandelenmarkt moet investeren. Je kunt uit twee beleggingsstrategieën kiezen: Ten eerste de DCA-strategie waarbij je elke maand 100 dollar (gecorrigeerd voor inflatie) investeert. En ten tweede, je koopt de dip, waarbij je elke maand 100 dollar spaart en alleen aandelen koopt wanneer de markt in een dip zit.
Maggiulli gaat nog een stap verder door bij de koop de dip-strategie te veronderstellen dat de belegger alwetend is. Hij weet dus precies wanneer de markt op de absolute bodem staat tussen twee hoogste toppen ooit. Dit zorgt ervoor dat wanneer je de dip koopt, dit altijd voor de laagst mogelijke prijs is.
De enige andere spelregel in dit onderzoek is dat de belegger niet in en uit aandelen kan stappen. Zodra een aankoop is gedaan, blijven de aandelen in de portefeuille tot het einde van de periode.
Welke strategie is beter?
Welke strategie is beter? Dat moet een voor gemakkelijke keuze zijn, toch? De alwetende belegger die de buy the dip-strategie toepast zal het beste rendement behalen. Maar volgens Maggiulli is dat niet het geval.
"Als je deze strategie daadwerkelijk uitvoert, zie je dat de buy the dip meer dan 70% van de tijd minder goed presteert dan DCA-tactiek. Dit klopt ondanks het feit dat je precies weet wanneer de markt een dieptepunt bereikt. Zelfs God kan DCA-tactiek niet verslaan", verklaarde Maggiulli.
Hier is een voorbeeld van de outperformance voor enig perspectief:
"Buy the dip, zelfs met perfecte informatie, presteert doorgaans slechter dan DCA. Dus als je probeert om contant geld op te bouwen en bij de volgende bodem te kopen, ben je waarschijnlijk slechter af dan als je elke maand had gekocht. Waarom? Terwijl je wacht op de volgende dip, zal de markt waarschijnlijk blijven stijgen en je achterlaten", aldus de analist.
Zet je geld aan het werk
Het belangrijkste advies van Maggiulli is: zet je geld aan het werk in de markt in plaats van het aan de zijlijn te laten staan, en samengestelde groei te missen en te wachten op het perfecte moment dat je vrijwel zeker niet kunt voorspellen. "Als God de DCA-strategie niet kan verslaan, welke kans heb je dan?"
Lees verder: 'Gehate aandelen doen het vaak beter dan lievelingen'