rene l schreef op 16 december 2017 10:29:
Het ideaalbeeld van onze politici en de Eurofielen is dat we de nieuwkomers massaal moeten omarmen omdat het goed is voor de onze toekomst.
Ik heb het volgende voorbeeld bedacht en zou jullie reacties wel eens willen horen.
Stel, je hebt een dochter van begin 20.
Op een avond komt ze met een donkere jongeman uit Eritrea thuis, ze stelt hem voor als haar nieuwe vriend, en ze is helemaal stapel op hem.
Als goed gebruik laat je hem binnenkomen en gaat eens met hem aan de praat om te zien welk vlees je in de kuip hebt.
Het gesprek loopt moeizaam, er is een flinke taalbarriere, maar moeizaam komt er toch wat uit.
In het land van herkomst heeft hij een niet al te prettige jeugd gehad, heeft veel geweld gezien en meegemaakt.
Op school heeft hij eigenlijk nooit gezeten en heeft dus nagenoeg niks geleerd.
Daarom heeft hij de oversteek naar Europa gemaakt.
De reis was niet prettig, hij heeft nog steeds flinke nachtmerries van de reis met de boot.
Onderweg heeft hij ook veel geweld meegemaakt en hij heeft een jaar lang vastgezeten in een vluchtelingenkamp waar hij de nodige traumatische herinneringen aan over heeft gehouden.
Na een lange reis is hij aangekomen in Nederland.
Onderweg is hij zijn papieren kwijt geraakt en ze hebben hem daarom een nieuwe identiteit aangemeten.
Hij woont nu in een groot huis met een stuk of acht leeftijdsgenoten die hetzelfde meegemaakt hebben.
Echte begeleiding krijgt hij nauwelijks, de dag komt hij door met een beetje tv kijken en rondhangen op straat met zijn lotgenoten.
Af en toe komt er iemand van het COA even kijken en één keer in de week krijgt hij een uurtje taalles waar hij eigenlijk helemaal geen zin in heeft.
Hij vind het prima zo, hij heeft onderdak en krijgt wat zakgeld en verder wordt alles voor hem betaald.
Wat doe je nu als ouder:
a)
Je stuurt je dochter direct naar boven en trapt hem het huis uit.
b)
Je bent blij en vind dat je dochter het enorm getroffen heeft.
Hem wil je wel als schoonzoon hebben omdat je er van overtuigd bent dat ze samen een gezin zullen stichten en een fantastische toekomst tegemoet zullen gaan zonder zorgen.
c)
Je houd je rustig maar bent wel enorm bezorgd en de volgende morgen heb je aan de ontbijttafel een stevig gesprek met je dochter dat ze acuut met hem moet kappen.
d)
Je vind het allemaal wel prima en je denkt, wat boeit het mij als ze bij hem op bezoek is dat grote huis, en ik wil helemaal niet weten wat daar gebeurd.